စကားလံုးေလးေတြကို အႏုပညာအျဖစ္ေျပာင္းလဲတာ ကဗ်ာပါ။
ေန႔စဥ္ ေျပာေနက်စကားေတြက မေဖၚျပႏိုင္တာကို ကဗ်ာက စိတ္ဝိညာဥ္ ကိုတနည္းအားျဖင့္ေျပာျပပါတယ္။
ကဗ်ာဟာ နာက်င္မႈကိုေပးႏိုင္သလို ကုစားမႈကိုလည္းေပးႏိုင္ပါတယ္။
အလြန္အမင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနတဲ့ အခါမ်ားရဲ႕စိတ္လႈပ္႐ွားမႈေတြကိုေတာင္ ကဗ်ာက
ေဖာ္ျပႏိုင္ပါတယ္။
ေၾကာ္ၾကားတဲ့ ကဗ်ာအမ်ားအျပားဟာ
ခုလို အရည္အေသြးေတြေၾကာင့္ ေၾကာ္ၾကားတာပါ။
တခါတေလမွာ ခ်စ္ရမၼက္ျပင္းျပၿပီး တခါတေလမွာ ထိခိုက္ေၾကကြဲဖြယ္စကားလံုးေတြရဲ႕ ကဗ်ာ႐ွင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ အဂၢါအယ္လင္ပိုး မာယာအိန္ဂ်လို နဲ႔ အီမလီဒစ္ကင္ဆန္တို႔ကို ဘယ္သူမ်ားေမ့ပစ္ႏိုင္မွာလဲ။ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ကာလေတြမွာ သူတို႔ဟာ ငါတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႔ အျမင္ေတြကို
ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ၿပီး လူသားဆိုတာ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္အခါ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာေနေန မ႐ွိမျဖစ္အေျခခံသေဘာသဘာဝေတြခ်င္း ကေတာ့ အားလံုးအတူတူပဲဆိုတာ ကို သိေစခဲ့ပါတယ္။
(familyfriendpoems.com ထဲက ကဗ်ာဖြင့္ဆိုခ်က္ေလး သေဘာက်လို႔ နားလည္ခံစားရသလို ဘာသာျပန္လိုက္တာပါ၊
မွားတယ္ဆိုရင္ ျပန္ဆိုသူညံ့လို႔ေပါ့)
