(တစ်မျက်နှာ ဝတ္ထု ုတို)
ဇေယျဝတီ မင်းလွင်စိုး
"သမုဒယ၏ ဖန်ရှင်များ"
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကလေးက ဘူတာ စ င်္ကြန်မှ ကန်စွန်းခင်းထဲသို့တံတားထိုးကာ ဖွင့်လှစ်ထားသ ဖြင့် အလှစိုက်ပန်းအိုးများစီချထားသော ဆိုင်မျက်နှာစာ စားပွဲမှထိုင် ကြည့်လိုက်လျှင် ဘူတာစ င်္ကြန် နှစ်ဖက်စလုံးကို
ကောင်းစွာ မြင်နေရသည်။
ဖြတ်သွား ဖြတ်လာများနှင့် ရထားစီးရန်စောင့်ဆိုင်းနေသူများကို အမှတ်တမဲ့
ငေး ကြည့်နေဆဲ တူရူစ င်္ကြန် တဖက်ရှိ မိမိ မြင်ကွင်းထဲသို့ကျိုင်းတုံထမီရွှေဝါပွင့်ရောင်နှင့် ကိုယ်ဟန်ဖွံ့ထွားစို ပြည်ဆဲ မိန်းမပျိုတယောက်
ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။မိန်းမ
ပျိုက စ င်္ကြန်ပေါ်မှာ မခို့တရို့ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမရဲ့
ခွာ မြင့် ကြိုးသိုင်းဖိနပ်ကို နေသားတကျ ဖြစ်အောင်ပြုလုပ်နေပုံမှာ လည်တိုင်ကျော့ရှင်းတဲ့ ကြိုးကြာငှက်လေးတစ်ကောင်ရဲ့ကဟန်လို တကယ့်ကိုကဗျာဆန် လွန်းလှပါဘိ။ မျက်နှာမလွှဲရက်နိုင်အောင်ပါပဲ။အို အရေးထဲ လက်ဝဲရစ် လော်ကယ်ရထားက
ဗြုန်းဆို ရုတ်တရက်ဝင်ရောက်လာ ပြီး မိမိ မြင်ကွင်းကို
ဆင်ဆာ ဖြတ်လိုက်ကာ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ဥ သြကိုသံတိုဆွဲ ပြီး ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားခဲ့ ပြီ။
မြင်ကွင်းဟာ လပ်ဟာ ပြီး ကျန်ခဲ့ပါတော့တယ်။
ဘယ်ကလာသလဲ၊ ဘယ်ကိုသွားသလဲ၊ အလုပ်ကိုသွားတာနဲ့တူတယ်။ သူ့အိမ်ကို ပြန်တာလား။မိမိရင်ထဲမှာ မေးခွန်းတွေ ပလုံစီ ပြီးကျန်ခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပြုံးမိပါတယ်။
ဘယ်ကလာ ပြီး ဘယ်ကိုသွားမှန်းမသိခဲ့သော
သမုဒယတွေ မိမိဘဝမှာ ကြုံခဲ့ဖူးပေါင်းများ ပြီပဲ။
"ဒီအဖိုး ကြီး ဘာတွေ ပြုံးနေ ပြန်ပလဲ"
"သမုဒယရဲ့ဖန်ရှင်များ အကြောင်းလေ"
"ဘာသမုဒယဖန်ရှင်လဲ"
"ရှင်း ပြလို့လည်း မင်းနားလည်မှာ မဟုတ်ပါဘူးအဘွား ကြီးရာ၊လက်ဖက်ရည်ဖိုးသာရှင်းလိုက်ပါတော့၊
အိမ် ပြန် ကြစို့"
ဆံပင် ဖြူ ကွက် ကြားနှင့် အဘွား ကြီးက ပိုက်ဆံအိတ်ကို ဖွင့်ရင်း မိမိကို မျက်စောင်းထိုး ကြည့်နေလေသည်။ ဤအ ကြည့်မျိုးမှာ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းသုံ းဆယ် ကျော်ကဆိုလျှင်...။
ဇေယျဝတီ မင်းလွင်စိုး
သ င်္ကြန်နားရက်အတွင်း လွှင့်ပစ်စရာတွေရှင်းရင်း မထင်မှတ်ဘဲ ရှင်လူ့တစ်မျက်နှာ ဝတ္ထု ုတိုပါတဲ့ "အနုပညာေ ကြးမုံမဂ္ဂဇင်း" အမှတ်(၄)
၂၀၀၃။ပြန်ေ တွ့တာနဲ့အမှတ်တရ ကူးတင်ပါတယ်။
ခုနှစ်နဲ့လ မမှတ်မိတော့တဲ့
ရှင်လူ့ရဲ့ "ပြတင်းပေါက်ကလေးတခု"ဝတ္ထ ုတိုပါ "စံပါယ် ဖြူ"မဂ္ဂဇင်းလည်းရှာမတွေ့တော့ပါ။ တွေ့တဲ့သူများ ရှင်လူ့ကို လက်တို့ပေး ကြပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါတယ်။
story #observation#shinlhu
