သက္ႀကီး ဝါႀကီး သဘာႀကီးေခတ္၏ နိဂုံး
💻👿💻😖💻👿💻😖
ေဖြးေဖြးသိမ့္ကို ေမြးကင္းစကေနၿပီး ဒီေန႔အထိ ဘာလုပ္လုပ္
ဘာေျပာေျပာ ရွင္လူႀကီး သည္းခံၿပီး အလိုလိုက္လာခဲ့တာ သူ႔မိသားစုေတြထက္ ပိုခဲ့တယ္။ သူ႔အေမငမိုးရိပ္က တခါတခါ စိတ္မရွည္လို့ ဖဲ့ခ်င္
လိမ္ဆြဲခ်င္တဲ့အခါတိုင္းလိုလို
ရွင္လူက ၾကားဝင္အကာအကြယ္ေပးျမဲ။ေဖြးဖက္က "ကေလးပဲကြယ္"ဆိုၿပီး ေရွ႕ေနလိုက္ျမဲ။
ဒါေပမယ့္ ေဖြး ငါးႏွစ္ျပည့္ရင္ေတာ့ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ေလးေတြ ေျပာျပၿပီးေဖြးကို lesson ေပးဖို့ ရွင္လူႀကီး စိတ္ကူးထားခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၁၉ ေအာက္တိုဘာမွာ ေဖြး ငါးႏွစ္ျပည့္ခဲ့တယ္။
ထက္ျမက္ၿပီး ညာဏ္ေကာင္းတဲ့ကေလးမို့ အလြယ္တကူပဲ
စည္း႐ုံးနိုင္မယ္ထင္ခဲ့တယ္။
ေဖြးကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေခၚ၊
သူစားခ်င္တာေႂကြးၿပီး ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ စကားလမ္းေၾကာင္းရတယ္။
"သမီးက စင္ဒရဲလားတို့ စနိုးဝွိုက္တို့ ပုံျပင္ကာတြန္းေတြလည္းၾကည့္ခဲ့ဖူးတာပဲ၊မင္းသမီးေလးေတြရဲ့မ်က္ႏွာကလွပ ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး
စုန္းမေတြက အ႐ုပ္ဆိုးၿပီး မုန္းစရာေကာင္းတာသမီးသိတာပဲ၊
ဒီေတာ့ သမီးက မင္းသမီးေလးျဖစ္ခ်င္တာလား စုန္းမျဖစ္ခ်င္တာလား"ဆိုေတာ့
"စုန္းမ"တဲ့ တုံးတိႀကီးေျဖခ်လိုက္တယ္။ဗုေဒၶါ...
"ဘာလို့ စုန္းမျဖစ္ခ်င္တာလဲ"ဆိုေတာ့
"မိုဟားနားလို "တဲ့။
ေတၿပီဆရာ...။TV ဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက "ကေဝပ်ိဳရဲ့အမုန္း"ဆိုတဲ့အိျႏၵိယဇာတ္ကားကိုေဖြးသိတ္ႀကိဳက္တယ္။
အဲ့ ထဲက မိုဟားနားဆိုတဲ့ကေဝက သူ႔က်စ္ဆံၿမီးနဲ႔ေခါင္းဆတ္ၿပီးရမ္းလိုက္ရင္ တဖက္သားလည္ပင္းကို ဆင္ႏွာေမာင္းနဲ႔ပတ္သလို ပတ္နိုင္တယ္။
ဘုရား..ဘုရား ဒီအိုင္တီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ရွင္လူတို့လို အသက္၆၇ႏွစ္အရြယ္ႀကီးေတြက ၅ႏွစ္အရြယ္ေလးေတြကိုအ
သိအျမင္အသာစီးရဖို့ မလြယ္လွပါလား။
ခဏခဏ ဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားကို
ရင္ဆိုင္ေနၾကရတဲ့ အစိုးရခမ်ာလည္း ရွင္လူ႔လိုပဲေနရွာမွာ စာနာမိပါရဲ့...
story#observation #shinlhu
No comments:
Post a Comment