Friday, October 17, 2014

ဇနပုဒ္ေနငေတ နွင္႕ေဖ႕စ္ဘြတ္ဖရင္းမ်ား

ပင္လယ္ေရတိမ္ပိုင္းေတြရွိတာလည္း
သိထားသင္႔တာပဲ
အယံုမလြယ္ဖို႕ အယူမသည္းဖို႕
အရူးမျဖစ္ဖို႕

အီဖယ္လ္ေမွ်ာ္စင္နားမွာလိုက္ရွာလို႕
အဲလ္ဘတ္ကမူးကိုေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး
ေအာ္ဒီကလုန္းကိုေတြ႕ခ်င္ေတြ႕မယ္
အသင္႕စားနိုင္တဲ႕ သြားရည္စာေတြေတြ႕မယ္
ေဖာက္သည္ရွာေနတဲ႕လိင္ေစ်းသည္ေတြေတြ႕မယ္
တကယ္ေရာက္ဖူးလို႕ေျပာေနတာေတာ႕မဟုတ္ဘူး
ပန္းဆိုးတန္းဂံုးတံတား တို႕ ကီလီတို႕ သာေကတတို႕
စသျဖင္႕ေပါ႕ေလ အရင္ အနွစ္သံုးဆယ္ေလာက္က
ၾကားဖူးခဲ႕တာ
ခုေတာ႕ဆီဒိုးနား တို႕ ထရိတ္ဒါးတို႕ ဘတ္တာဖလိုင္းတို႕
အရမ္းတိုးတက္ေနျပီဆိုေတာ႕ကာ

အခြင္႕သင္႕ရင္ေတာ႕ ေရွာင္ေဇလီေစးလမ္းမၾကီးတို႕
မန္ဟတ္တန္ရပ္ကြက္တို႕ ေလာ႕အင္ဂ်လိစ္တို႕
အေရာက္သြားခ်င္ပါေသးရဲ႕
ဒီေကာင္ေတြ ေဖ႕စ္ဘြတ္ေပၚမွာ ၾကြားၾကြားေနတာ
မယံုလို႕

ဖူးခက္ကေတာ႕တို႕ေတာင္ဥကၠလာနဲ႕သိတ္မေဝးဘူး
ကုန္းေၾကာင္းေလ်ွာက္ရင္ရေလာက္တယ္

ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ေရွ ြတိဂုံ ဘုရားေပၚခန ခနတက္ျပီး
ဗုဒၶနဲ႕ မေတြ႕ခဲ႕တာ
ေျပာတိုင္းယံုတဲ႕ပုတ္သင္ညိဳေရ

ညိုျမေသြး
#poem#observationshinlhu

Wednesday, October 15, 2014

ရက္စြဲမ်ား

ညိဳျမေသြး

ဒီေနရာမွာ ငါတို႕ေသြးစစ္ခဲ႕ၾက
ဗာဒံရြက္က်င္တို႕ ေလဝဲေၾကြဆင္းရာ
ငယ္ရြယ္ပ်ိဳျမစ္ျခင္းေတြ မွ်ေဝသံုးစြဲခဲ႕ၾကျပီး
နာမည္သစ္ေတြ တခုျပီးတခု ေျပာင္းခဲ႕တဲ႕
ေဟာဒီ ေခြးေျခပု လကၻက္ရည္ဆိုင္ကေလး
တေယာက္ရီရင္ အားလံုးလိုက္ရီၾက
တေယာက္ငိုရင္ အားလံုးလိုက္ငိုၾက
ငါ႕ေဘးကခံုလြတ္ကေလး ခုတိုင္ပူေႏြးေနေသး
လူကအထီးက်န္တာေတာင္ စိတ္က
အထီးမက်န္နိုင္ေသး
အဲဒီအတိတ္ေတြ ေဆးတခြက္လို ငါ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ေသာက္ခဲ႕ရ
ရက္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ႕တာေတာင္
ရက္စြဲေတြက မကုန္လြန္နိုင္ေသး
ေဟး သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ
အားလံုး ငါ႕လိုပဲလား

ညိဳျမေသြး

#poem#observation

Sunday, October 5, 2014

#TT NOTE#မ်က္ရည္စစ္စစ္ (ေရာင္းရန္မဟုတ္ပါ)

#TT NOTE#မ်က္ရည္စစ္စစ္ (ေရာင္းရန္မဟုတ္ပါ) က ။ ညိဳျမေသြး
နွင္းဆီျဖဴမဂၢဇင္း စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲကို ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႕က အလံုလမ္းျပည္သူ႕ဥယ်ာဥ္ဝင္းMy Garden မွာလုပ္သည္။ ကိုယ္ေနထိုင္ရာေတာင္ဥကၠလာနွင္႕ပြဲက်င္းပရာေနရာက အတန္ငယ္အလွမ္းေဝးတာကတေၾကာင္း ခုတေလာ အလုပ္ေၾကြးေတြပိေနတာကတေၾကာင္းေၾကာင္႕မသြားပဲေနလိုက္ဖို႕စဥ္းစားျပီးကာမွညီေတာ္နွင္းခါးမိုးမ်က္နွာကို စိတ္ထဲျမင္ေယာင္လာျပန္သည္။ "အကိုဘာစိတ္ေကာက္ေနျပန္ျပီလဲ"လို႕သူေတြးသြားနိုင္သည္။ မိမိကိုယ္ မိမိ ျပန္သံုးသပ္လိုက္ျပန္ေတာ႕လည္း စိတ္ေတာ႕မေကာက္တတ္ ။ ဒါေပမယ္႕စိတ္ကခပ္နုနု။အေျပာင္းအလဲျမန္တတ္သည္။ခုပဲ မသြားဘူးဟု
ေတြးျပီးကာရွိေသး နွင္းခါးမိုး မ်က္နွာၾကီးကစိတ္ထဲျမင္
ေနျပန္သည္။
ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္းေႏြလယ္ေန နွင္႕ဦးဝင္းတင္
English for All ကိုပါစုသြားၾကဖို႕ၾကိဳတင္ခ်ိတ္
ဆက္ထားခဲ႕ေလေတာ႕ခုမွဖ်က္ဖို႕မသင္႕ျပန္ ။ ေနာက္ဆံုေတာ႕မိမိတသက္လံုးလုပ္ေနက်မူအတိုင္းစိတ္ကိုျပန္ေျပာင္းလိုက္ျပီး သြား ဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ စုရပ္လုပ္ထားတဲ႕ေႏြလယ္ေန႕ရံုးခန္းရွိရာလင္းစေဒါင္း
ကို ကိုဝင္းတင္နွင္႕အတူ မြန္းလြဲ ၁ နာရီမထိုးမီ
ေရာက္သြားေတာ႕ ေႏြလယ္ေနကအဝတ္စားေတာင္
မလဲရေသး စြပ္က်ယ္နွင္႕ပဲရွိေသးသည္။ "ေစာပါေသးတယ္လကၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၾကတာေပါ႕"ဆိုတာနွင္႕သူ႕ရံုးေရွ႕ကဆိုင္မွာထိုင္ျပီးလကၻက္ရည္ေသာက္
ၾကသည္။ ဘိုက္ထဲဟာသလိုလိုမို႕ဘဲသားမုန္႕မွာျပီးတခုေကာက္စားလိုက္သည္။ မၾကာခင္မွာ ေမာင္သူပါေရာက္လာသည္။
ေမာင္သူနွင္႕ မေတြ႕တာလည္းၾကာျပီမို႕ စကားမရွိ
စကားရွာ ကာ ယုဇနမွာသူဝယ္ထားေသာအိမ္
အေၾကာင္းေမးမိသည္။
"ခုဆို ခင္ဗ်ားအိမ္ေစ်းတက္ေနျပီေပါ႕ "ဆိုေတာ႕ ေမာင္သူကေဒါသတၾကီးေလသံျဖင္႕ "လူတိုင္း ဒါပဲေျပာေနၾကတယ္ မဝယ္လို႕ျဖစ္မလားဗ် လက္ထဲ
ပိုက္ဆံကိုင္ထားရင္ ကုန္သြားမွာေပါ႕"ေမာင္သူ႕ပံုစံက ဆိုက္ကိုရုပ္ရွင္ကားထဲမွထူးဆန္းေသာဇာတ္ရုပ္တခုခု
နွင္႕တူေနသည္။ကိုဝင္းတင္ကေတာ႕ေမာင္သူ႕အျပဳအမူကို သိတ္အမွဳထားပံုမေပၚ။သူတို႕နွစ္ဦးလံုးဝါရင္႕ေက်ာင္းဆရာေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မိမိကပဲပဋိသႏၶာရစကားမေျပာတတ္တာလား ေမာင္သူကပဲေဆးစားမွားလာသလားမသိေတာ႕။သို႕ေပမယ္႕ ခုတေလာအဘိဓမၼာသင္တန္းကိုရက္မွန္မွန္တက္ျဖစ္ေနသျဖင္႕မိမိရဲ႕ခႏီၲစိတ္ေတြ ေမတၲာစိတ္ေတြ အားေကာင္းေနပံုရသည္ သူ႕ကိုျပန္ျပီးဘုမေတာျဖစ္ေတာ႕။

ခ ။

မိမိတို႕ My Garden ခန္းမထဲေရာက္ေတာ႕ ပရိတ္သတ္က အတန္သင္႕စံုေနျပီ ။ လြတ္ရာစားပြဲတခုမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၾကျပီး ေဘးဘီကို
ေဝ႕ၾကည္႕ လိုက္ေတာ႕ကိုယ္သိသူသိတ္မရွိလွ။ကိုေအာင္ခ်ိမ္႕ေရာက္လာတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ နွင္းဆီျဖဴအယ္ဒီတာ မ်ားလည္း
ဧည္႕သည္မ်ားကိုၾကိဳဆိုနွဳတ္ခြန္းဆက္ေနၾကသည္ ။ အထူးသျဖင္႕ ကဗ်ာဆရာပရိတ္သတ္နွင္႕ မီဒီယာသမားမ်ားအျပင္ဦးထြန္းလြင္လိုမိုးေလဝသပညာ
ရွင္ကိုပါေတြ႕လိုက္ရသည္။မိမိအက်င္႕အတိုင္းဖုန္းျဖင္႕ ဓါတ္ပံုအခ်ိဳ႕ရိုက္ေနလိုက္သည္။မထင္မွတ္ပဲမေနာ္ဟရီကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕ ညီေတာ္
တာရာမင္းေဝ ( ေရွ ြဘုန္းလူ )ကိုလြမ္းမိျပန္သည္။ ေခတ္ေနတေယာက္ လူလားေျမာက္ေရာေပါ႕ ။ "နန္းထိုက္ေတာ္ဝင္" လကၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ဟိုဘက္ ဒီဘက္စားပြဲနွစ္ခု ကပ္ဆံုခဲ႕စဥ္က သူတို႕သားအမိသားအဖသံုးေယာက္ထဲမွာ ေခတ္ေနက
၂ နွစ္သားေလာက္ပဲရွိဦးမည္ထင္သည္ ။ အေတြးေကာင္းေနစဥ္မွာပဲ လူလတ္ပိုင္းတေယာက္
မေနာ္ဟရီကို လာနွဳတ္ဆက္ေနတာေတြ႕ရသည္ ။
သူ႕ကိုရင္းရင္းနွီးနွီးသိဖူးတာအမွတ္ရသည္ ။နာမည္ကိုေတြးမရ ။အရင္တခါသူနွင္႕ဆံုခဲ႕တာ၂၀၀၇ ခုနွစ္တုန္းက တာရာမင္းေဝ ရက္လည္မွာ။ ထိုစဥ္ကလည္းသူ႕ကို ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိ ။ မိမိကိုျပံဳး၍နွဳတ္ဆက္ရင္း "၈၈၈၈ တုန္းက
ကိုေရွ ြဘုန္းနဲ႕အတူပါလာဖူးတယ္ေလ "ဟုအစေဖၚေပးမွ
သူ႕မ်က္နွာကိုက်က္မိသြားခဲ႕သည္။ ထိုစဥ္က
ေရွ ြဘုန္းလူနွင္႕အတူ အကသ မွကေလးမ်ားပါလာ
တတ္တာသတိရသြားသည္။ျပံဳးစစနွင္႕စကားေျပာတတ္ေသာသူ႕ကိုလည္းမွတ္မိသြားသည္ ။ ၈၈ မွ ၂၀၀၇ ဆိုေတာ႕ ၁၉ နွစ္ေတာင္ၾကာခဲ႕ျပီ။
"ခုဘာလုပ္ေနလဲ" ေမးလိုက္ေတာ႕စကၤာပူမွာအလုပ္
သြားလုပ္ ျပီးျပန္ေရာက္လာတာသိတ္မၾကာေသးေၾကာင္း
ျပန္ေျဖသည္။ သည္လိုနွင္႕ဆက္စပ္မိသြားၾကျပီးလတ္တေလာနိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားဆီစကားလမ္းေၾကာင္းေရာက္သြားသည္။အဲဒီအခ်ိန္က မိမိရင္ထဲ ထိရွေနေသာအေၾကာင္းအရာက
မႏၲေလးအက်ဥ္းေထာင္တြင္ေသဆံုးခဲ႕ေသာသက္ဝင္းေအာင္ ။ သက္ဝင္းေအာင္ကိုသတင္းေတြထဲပါလို႕သိရသေလာက္သာမိမိကစိတ္ဝင္တစားေျပာေနေတာ႕ သူက "သက္ဝင္း
ေအာင္လည္း ကိုေရွ ြဘုန္းနဲ႕အတူ အကို႕အိမ္ကိုပါလာ
ဖူးတယ္ေလ" ဆိုမွ မိမိရင္ထဲ လွပ္ခနဲျဖစ္သြား မိသည္။
"ဟင္
ဟိုေခါင္းတုံးနဲ႕လည္ပင္းမွာပုတီးေစ႕ေလး၂လံုးဆြဲထား
တဲ႕ေကာင္ေလးလား" ။ မိမိအေတြးမ်ား က ၈၈၈၈
ကာလဆီသို႕ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားခဲ႕သည္။ ထိုစဥ္က
မိမိအသက္က ၃၅ နွစ္ ေရွ ြဘုန္းလူက ၂၂နွစ္ သက္ဝင္းေအာင္တို႕ အကသ ကေလးမ်ားက ၁၇
နွစ္ဝန္းက်င္မ်ား ။အျခားအျခား ကေလးေတြေတာ႕ အမည္ေတြမမွတ္မိေတာ႕ ။ ကိုယ္႕အရြယ္နွင္႕ႏွိဳင္းယဥ္၍
သူတို႕ကို ဘာမွ်အေတြ႕အၾကံဳမရွိေသးေသာ ပီဘိ ကေလးငယ္မ်ားအျဖစ္သာထင္ျမင္ခဲ႕သည္ ။ခုလို သက္ဝင္းေအာင္တေယာက္ မႏၲေလးအက်ဥ္းေထာင္မွာေထာင္ဒဏ္ ၆၉ နွစ္က်ခံရင္း
ရင္႕မာနိုင္ငံေရးသမား ၾကီးျဖစ္ကာယံုၾကည္ခ်က္အတြက္
အသက္ကိုေပးဆက္ သြားခဲ႕သူတေယာက္ျဖစ္လာခ႕ဲ
မည္ကို မိမိၾကိဳတင္မတြက္ဆနိဳင္ခဲ႕ပါ။ သူ၏ အမွတ္ထင္ထင္ျပန္လည္ေျပာျပမွဳမ်ားေၾကာင္႕သာသက္ဝင္းေအာင္နွင္႕မိမိတို႕ပါတ္သက္ခဲ႕ဖူးေၾကာင္းသိခဲ႕ရသည္။ထိုသို႕ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၇ မွ ယခု ၂၀၁၄ တိုင္ ၇ နွစ္ၾကာခဲ႕ျပီးမွ သူ႕ကိုခုလို ထပ္မံေတြ႕ဆံုခြင္႕ရျခင္းပင္။
"မင္းငါ႕ကိုသိလား" မိမိေမးခြန္းကခုလိုအသိုင္းဝိုင္းၾကားတြင္အတန္ငယ္
ရိုင္းပ်သလိုျဖစ္သြားမွန္းသိလိုက္ပါသည္။သို႕ေသာ္သူတို႕အေပၚျဖစ္ခဲ႕ဖူးေသာအခ်စ္ေၾကာင္႕ေရာသားသမီးမရွိ ေဆြမ်ိဳးမရွိ စာေပနွင္႕နိုင္ငံေရးအသိုင္းဝို္င္း
ကိုသာေဆြမ်ိဳးလုပ္ထားခဲ႕ေသာ မိမိအက်င္႕ကယဥ္ေက်း
ဖြယ္ရာဆက္ဆံေရးမ်ိဳးထက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ဆက္ဆံေရး
မ်ိဳး က်င္႕သားရေနေလသည္။ သူကသူ႕မူဟန္အတိုင္း
နွစ္လိုဖြယ္အျပံဳးနွင့္ "က်ေနာ္ နန္းႏြယ္ေလ "ဆိုကာမွ
စိတ္ထဲလင္းကနဲျပန္ျဖစ္သြားကာ တဦးနွင္႕တဦး
ပဋိသႏၶာရစကားမ်ားဆိုျဖစ္ေလသည္။
"အမၾကီးေနေကာင္းလား " ။ မိမိတို႕လင္မယား
ကို ေရွ ြဘုန္း ေခၚတဲ႕အတိုင္း သူတို႕ကလည္းအကိုၾကီး အမၾကီးပင္ေခၚၾကသည္။ အမွန္ေတာ႕ မိမိထက္ ၁၆ နွစ္ပိုၾကီးေသာဇနီးသည္မွာ သူတို႕နွင္႕ဆို အဖြားအရြယ္
ပင္။ "အမၾကီးဆံုးသြားတာ ၅ နွစ္ေက်ာ္သြားျပီ ၂၀၀၉
ဇနါနဝါရီ ၉ ရက္ကဆံုးတာ ခု ကိုယ္တေယာက္ထဲေန
တယ္ " ။ သူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပံုရသည္။"တေယာက္ထဲ အထီးက်န္မွာေပါ႕ေနာ္ က်ေနာ္လည္း ကိုေရွ ြဘုန္း
လဲမရွိ ကိုေအာင္ဒင္ကလည္းနိုင္ငံျခားမွာဆိုေတာ႕
တြဲစရာမရွိေတာ႕ဘူး " ။ "ခုက်ေနာ္ Gallery ဖြင္႕ထားတယ္ "။ သူကေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ သူဖြင္႕လွစ္ထားတဲ႕ "Ahla Thit Art Gallery"
ကတ္တေလာက္ ၂ ခုလွမ္းေပးလာသျဖင္႕ယူထားလိုက္
ျပီး နွစ္ေယာက္သား ဖုန္းနံပါတ္ခ်င္းဖလွယ္လိုက္ၾက
သည္။ "ေအးကြာ မင္းနဲ႕ေတြ႕ရတာ အေတာ္ပဲ ငါ
သက္ဝင္းေအာင္အေၾကာင္းေရးခ်င္ေနတာ confirm
လုပ္နိုင္ဖို႕က မင္းပဲရွိတာ Galleryကိုလာခဲ႕ပါဦးမယ္"အခန္းနားအစီအစဥ္
ေၾကျငာေနျပီမို႕ နွစ္ဦးသားကိုယ္႕စားပြဲမွာကိုယ္ျပန္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။

ဂ။

Nature is our mother, who is always ready to share her peace to
all of us. But sometimes we happen
to neglect her love and her existence
.Now , it is time for us to ask ourselves : do we really love nature ?
Ko Nan Nwe
Curator and organizer

ကိုနန္းႏြယ္ေပးလိုက္ေသာ RETURN TO NATURE ကတ္တေလာက္ ကိုဖြင္႕လိုက္ေတာ႕
ပထမ စာမ်က္နွာ မွာေရးထားတဲ႕ဖြင္႕ဆိုခ်က္ကို
အရင္ဖတ္လိုက္မိသည္ ။ လွွပတဲ႕ ဖြင္႕ဆိုခ်က္ပါပဲ။
အရာရာကို ရင္႕က်က္တဲ႕ အျမင္ ရင္႕က်က္တဲ႕ ဒႆန
ေတြနဲ႕လူသားတို႕ဖြင္႕ဆုိခဲ႕ၾကတဲ႕လူ႕သမိုင္းမွာ အျငင္းပြားဖြယ္ကိစၥအသြယ္သြယ္က အေတြ႕အၾကံဳ နဲ႕
ခံစားခ်က္ခ်င္း မတူကြဲျပားရာကေနျပီးေပၚေပါက္လာစျမဲ
ပင္။ ခု ဒီလွပတဲ႕ ဖြင္႕ဆိုခ်က္ကိုဖတ္ျပီးသဘာဝမိခင္ရဲ႕ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႕ရင္ခြင္ကိုဝင္စားနားခိုရမယ္႕အစား ဥပါဒါန္တရားေတြက မီး၁၁
ပါးေလာင္ကြ်မ္းခဲ႕ရာ ဆီသို႕ ......
"ေသနတ္မွန္ျပီးေသသြားတဲ႕ က်ေနာ႕သူငယ္ခ်င္း
ရဲ႕အေလာင္းကိုက်ေနာ္ထမ္းလာတာျမင္ေတာ႕ အေမက
ငါ႕သားဒီေကာင္ေတြမတရားလုပ္တာမခံနဲ႕ " ဆိုျပီးလက္ထဲကိုတုတ္တေခ်ာင္းလာထည္႕ေပးတယ္" ။
ေရွ ြဘုန္းလူက သူ႕မိခင္အေၾကာင္းကိုတအံ႕တၾသေျပာ
ျပဖူးခဲ႕။ "အျဖစ္ဆိုးလွခ်ည္းလားသားရယ္" ၆၉ နွစ္ဆိုတဲ႕ မတရားေထာင္ဒဏ္ကိုက်ခံတိုက္ပြဲဝင္ရင္းအသက္စြန္႕သြားတဲ႕ သက္ဝင္းေအာင္အတြက္မ်က္ရည္ပင္လယ္ေဝခဲ႕ရတဲ႕
မိခင္ ။ "သက္ဝင္းေအာင္က သူ႕ေရာဂါနဲ႕ သူေသသြားခဲ႕တာပါ ။က်ေနာ္တို႕ေၾကာင္႕ေသတယ္ဆိုတာလံုးဝမဟုတ္ပါဘူး"
အဲဒီအခ်ိန္ကတာဝန္ရွိသူတဦးရဲ႕ အေက်ာက္အကန္
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ။ ေရွ ြဝါေရာင္ကာလအတြင္း ေအာ္တိုမက္တစ္ရိုင္ဖယ္မ်ားအတြဲလိုက္ပစ္ခတ္သံမ်ားအစဲမွာ အထက ၁ က ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေလးေသသြားျပီတဲ႕။အခါတိုင္းမ်က္ရည္က်ခ်င္လာလွွ်င္ ဂါထာတပုဒ္လိုရြတ္ဆိုေနက် ကဗ်ာဆရာေအာင္ခ်ိမ္႕၏
ကဗ်ာတပိုင္းတစက စိတ္ထဲေပၚလာေနက် ။
အေတြ႕အၾကံဳနဳနယ္စဥ္
မ်က္ရည္ဆိုေသာအသင္
လူမသိခင္ ခုန္ဆင္းသြားရဲ႕
သစၥာေဖာက္တေယာက္ အမူအက်င္႕နဲ႕
အျမဲတမ္းအစြမ္းထက္ခဲ႕ေသာကဗ်ာပါ ။ခုေတာ႕
မိမိရင္ထဲမွာေရာပါးျပင္ေပၚမွာပါ ထိုသစၥာေဖာက္လား
သစၥာရွင္လားမသိရတဲ႕မ်က္ရည္ေတြက်ဆင္းခဲ႕ပါျပီ။
ကိုနန္းႏြယ္ေရ လူအမ်ားသဘာဝမိခင္ရဲ႕ျငိမ္း
ခ်မ္းတဲ႕ရင္ခြင္မွာခိုနားနိုင္ဖို႕လူအခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ျငင္းပယ္
ေက်ာခိုင္းသြားခဲ႕ရပါျပီ ။အဲဒီထဲမွာ ျပန္လည္အစားထိုးလို႕မရနိုင္တဲ႕ ကိုနန္းႏြယ္ရဲ႕အကသ
သူငယ္ခ်င္း သက္ဝင္းေအာင္လို သက္ဝင္းေအာင္ေတြ
အမ်ားၾကီးရွိခဲ႕တယ္ဆိုတာအတည္ျပဳေပးပါ။ ခုေတာ႕
အဲဒီမ်က္ရည္ေတြကို စုေဆာင္းထားရွိခဲ႕ပါတယ္။
၈၈၈၈ ကာလတုန္းက ရွားရွားပါးပါးေရးျဖစ္ခဲ႕တဲ႕
တပိုင္းတစကဗ်ာေလးပါ ။
ငါတို႕ရဲ႕ ေသြးနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြဟာ
ယံုၾကည္ရဲတိုက္ေရွ႕မွာ
က်ံဳးေရအျဖစ္ရွိေနမယ္......

ညိုျမေသြး
28.6.2014 Sat
2:57pm
**August,2014 နွင္းဆီျဖဴမဂၢဇင္းတြင္ပါျပီး

Friday, October 3, 2014

ဝီစကီနွင္႕သူ၏ အေပါင္းပါမ်ား သို႕မဟုတ္

ဝီစကီနွင္႕သူ၏ အေပါင္းပါမ်ား
သို႕မဟုတ္
အ႒ကလာပ္ စၾကဝဠာ********
ညိဳျမေသြး
က။.
သူကဝတၴဳေရးသူ တေယာက္ျဖစ္ခဲ႕သည္ ။
သူဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး ဝတၳဳေရးခဲ႕သလဲဆိုတာေတာင္
ခုခ်ိန္မွာ ေဝရီမွိန္ဝါးလို႕ေနခဲ႕ျပီ ။ သူ႕မွာေရွး အတိတ္
ကာလေတြကိုမွတ္မိနိုင္ေသာ ဇာတိႆရေခၚ ဥာဏ္မ်ိဳး
ရွိရင္သိတ္ေကာင္းမွာပဲဟု ခါတရံသူေတြးၾကည္႕ေနမိ
တတ္သည္။ ဒါေပမယ္႕ျဖစ္မွမျဖစ္နိုင္တာပဲ။ ဒီအေတြးမ်ိဳး
ကသူ႕ရဲ႕တည္ရွိမွဳကိုသက္သက္မဲ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ေနေသာ
အရာသာျဖစ္ေၾကာင္းသူသိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႕သူ၏
ခႏၶာၾကီးသည္ဝီစကီခြက္ထဲအၾကာၾကီးစိမ္ထားခဲ႕တဲ႕ေရခဲတံုးေလးတခုအျဖစ္ ပါးလွပ္ေသးငယ္ေနခဲ႕ေလျပီ။
အဲဒီေရခဲတံုးပါးလွပ္လွပ္ေလးက ခုလိုေတြး
ျပန္သည္ ။ သူသာအနာဂတ္ကာလကိုၾကိဳ တင္သိျမင္
နိုင္ေသာအနာဂတံသေခၚဥာဏ္တမိ်ဳးရ႐င္သိတ္
ေကာင္းမယ္ေပါ႕ ။ သူကသူ႕ကိုယ္သူေတြးေနရင္း ဝီစကီ
ထဲမွာေပ်ာ္ဝင္သြားေနသည္ကိုပင္လံုးဝသတိမထားမိ
လိုက္။အားလံုးကို သူသတိထားမိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႕သူ
သည္ဖန္ခြက္အျပင္ဖက္တြင္ေခြ်းေအးတို႕သီးခိုေနေသာ ေအးျမျမဝီစကီတခြက္အျဖစ္သို႕လံုးလံုးလ်ားလ်ားေရာက္
ရွိေနခဲ႕ျပီျဖစ္သည္။

ခ။
အမွန္ေတာ႕လူမ်ားသည္ ေလျဖတ္ေရာဂါျဖစ္
ျပီးဆြံ႕ အ သြားသူမ်ိဳးကိုသာေတြ႕ခဲ႕ဖူးၾကေပမည္။
ဝတၳဳေရးသူတေယာက္၏စိတ္မ်ားေလျဖတ္ျပီး သူ၏
အကၡရာစာလံုးမ်ားဆြံအသြားနိုင္သည္ကိုေတြ႕ဖူး ၾကားဖူး
သူရွိလိမ္႕မည္မထင္။ ဟုတ္သည္ ဝတၳဳေရးသူ၏စကား
လံုးအကၡရာမ်ားတကယ္ပင္ဆြံ႕အသြားခဲ႕သည္။သူလို
ဝတၳဳေရးသူတေယာက္ဒီကမၻာေပၚမွာရွိခဲ႕ဖူးေၾကာင္း
မည္သူမွမွတ္မိနိုင္ၾကမွာမဟုတ္။ဝတၳဳဆိုတာမ်ိဳးကလည္း
ကုန္ပစၥည္းတမ်ိဳးျဖစ္ေလေတာ႕ လူမ်ားမ်ားသိေအာင္
လုပ္နိုင္မွလူသိမ်ားမည္။လူသိမ်ားမွလူသံုးမ်ားမည္ ။လူသံုးမ်ားမွ ေစ်းကြက္ထဲဝင္မည္။အဲဒီအဆင္႕ေရာက္
လ်ွင္ေတာ႕သူ႕ကိုလူေတြကဝတၳဳေရးသူလို႕မေခၚေဝၚၾကေတာ႕ စာေရးဆရာဟုဆရာတပ္ေခၚလာၾကသည္။
အေတာ္နားအရသာရွိ မည္ထင္သည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။
ေလာကမွာဆရာဆိုတဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ကအေတာ္အေရးပါသည္
မဟုတ္လား။
ခုဆို လူေတြက ကုန္ပစၥည္းအမိ်ဳးမ်ိဳးအ
ေထြေထြကိုတီထြင္ေရာင္းခ်လာနိုင္ျပီျဖစ္သည္။ အားလံုး
ကိုေရတြက္ျပနိုင္ဖို႕ပင္မျဖစ္နိုင္ေတာ႕။ ထိုပစၥည္းအားလံုး
၏ပစ္မွတ္က Customerေခၚဝယ္သူျဖစ္သည္။သူတို႕
ပစၥည္းမ်ားကိုလူအမ်ား သိေအာင္ဝယ္ယူသံုးစြဲေအာင္
ဗ်ဴဟာအမ်ိဳးမ်ိဴးခ်မွတ္ကာလုပ္ေဆာင္လာၾကသည္။
ဒီအခါမွာ Advertising ေခၚေၾကာ္ျငာျခင္းက အေရးၾကီးဆံုးအပိုင္းျဖစ္လာသည္။ ခုဝီစကီဘဝသို႕
ေရာက္ေနေသာသူကိုယ္တိုင္ပင္ တခါတုန္းက
ဘာဘြန္းဝီစကီတပုလင္းလက္ေဆာင္ရခဲ႕ဖူးသည္။
ထိုဘာဘြန္းဝီစကီပုလင္းေပၚတြင္ထိုဝီစကီတံဆိပ္ကို
စတင္ထုတ္လုပ္သူနွင္႕ထုတ္လုပ္သည္႕ သကၠရာဇ္ကို
ေရးထိုးထားျပီး သူ႕ေနာက္ ေျမးျမစ္ တီတြတ္ ကြ်တ္စ
သည္ျဖင္႕မ်ိဳးဆက္ေျခာက္ဆက္ေလာက္ကို ရုပ္ပံုမ်ား၊
သကၠရာဇ္မ်ားနွင္႕တကြေရးထိုးေၾကာ္ျငာထားသည္။
ဒါက သူတို႕မ်ိဳးရိုးဇာတိဟာ အရက္ခ်က္ေရာင္းစားလာ
သည္မွာအဘယ္မွ်ကြ်မ္းက်င္ျပီး အစဥ္အလာၾကီးမား
ေၾကာင္း Customer မ်ားကိုဆြဲေဆာင္ျခင္း ျဖစ္
သည္။ သူ႕အေနျဖင္႕သာဓကအျဖစ္ ပုလင္းခြံကိုသိမ္း
ထားခဲ႕လွ်င္လက္ေတြ႕ျပနိုင္မည္ျဖစ္သည္။သို႕ေသာ္
အရာရာကို အကိုးအကားျပဳရျခင္းအေပၚသူသိတ္ျပီး
အယံုအၾကည္မရွိ။ ထို႕ေၾကာင္႕ ဝီစကီကိုယ္တိုင္ တခ်ိန္က ဘာဘြန္းလား ေဘာ္ဘြန္လားေသခ်ာမသိရ
ေသာဝီစကီကိုေသာက္ခဲ႕ျပီးပုလင္းခြံကိုလွ ြင္႕ျပစ္ခဲ႕
ေလသည္။အမွန္ေတာ႕ေဝါ ဟာရဖလွယ္တာတို႕ အသံ
ဖလွယ္တာတို႕ကိုဘာသာေဗဒပညာရွင္တို႕ သဒၵါေဗဒ
ပညာရွင္တို႕ျငင္းခံုရမည္႕ကိစၥထင္သည္။ ဂိုေထး ၊
ဂြက္ထည္၊ဂိုသီ ၊ေဂါသစ္ ၾကိဳက္သလိုသာေခၚ ၊ ေခၚလို႕
ရသည္။အေျခခံကအတူတူပဲျဖစ္သည္။ ဝတၳဳေရးသူ
ကိုယ္တိုင္အေစာပိုင္းကေရခဲတံုးျဖစ္ခဲ႕ျပီး ၊ ခုဝီစကီ
ျဖစ္သြားျပီ။ထိုသို႕အခိုင္အမာအတည္မျပဳနိုင္ျခင္း
ေၾကာင္႕ပင္ ဆင္တူယိုးမွား အတု အပမ်ား ေပၚေပါက္
ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အရက္တု၊ ေဆးဝါးတု၊ စားသံုး
ကုန္တု၊ ဘာမဆိုအတုရွိသည္။ ေနာက္ဆံုး လူတု
Clone တဲ႕......

ဂ။
- ေကာင္းလိုက္တဲ႕ဝီစကီကြာ ၊ ဝီစကီေကာင္းဆို
တာေသာက္ျပီးရင္မူးေဝမလာပဲ မ်က္စိေတြအျမင္ၾကည္
လာျပီးလူကို တအားလန္းသြားတာပဲ - ။ ဝီစကီအေတြး
ေကာင္းေနစဥ္မွာပင္ Customer ရဲ႕စကားသံေၾကာင္႕
သူ႕အေတြးမ်ားလန္႕နိုးသြားခဲ႕ရသည္။ေဘးဘီကိုၾကည္႕
လိုက္ေတာ႕ျမင္ကြင္းအားလံုးကေျပာင္းလဲေနျပီျဖစ္သည္။
သူနွင္႕အတူပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေသာအရာဝတၳဳမ်ား
ကအေရာေရာအေနွာေနွာျဖင္႕ျပ ြန္ေခ်ာင္းၾကီးေအာက္
ဖက္ဆီသို႕တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက်ေနျခင္းပင္။အေျခေန
မွန္ကိုသူသိလိုက္ပါျပီ သူလည္းဝတၳဳေရးသူဘဝတုန္းက
ေရးေဖာ္မ်ားနွင္႕အတူအရက္ဘားမ်ားမွာထိုင္ဖူးခဲ႕သည္
ပဲ။သူ႕ကိုCustomer ကေသာက္ျမိဳခဲ႕ျပီ။
Customer ရဲ႕အစာအိမ္ခန္းမထဲမွာေတာ႕
သူနွင္႕အတူေရာက္ရွိလာသူမ်ား လူစံုတက္စံုျဖစ္ေနၾက
ေလျပီ။အေရာေရာ ေတြထဲမွာအားလံုးကိုသူေရတြက္
ၾကည္႕ေနမိသည္ ။ မွိဳကန္စြန္း ၊ ငါးမုန္႕ေၾကာ္၊ ဝက္ကလီ
စာ-----။မြန္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္မိွဳင္းေမွာင္ေနမွဳေၾကာင္႕
သူ႕အေတြးမ်ားေခ်ာ္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းသူ႕ကိုယ္သူစတင္
သတိျပဳမိသြားသည္။ ဒီလိုေရတြက္ေနလို႕ဘယ္ျဖစ္နိုင္
ပါ႕မလဲ။အရာရာဟာလံုးေထြးေရာယွက္ေနျပီပဲ။သမူဟ
ေတြကိုလိုက္မခြဲေနေတာ႕ပဲ မူလအမည္အတိုင္းေရတြက္
ၾကည္႕ရေတာ႕မွာေပါ႕။
ပထဝီ ၁
ေတေဇာ ၁
အာေပါ ၁
ဝါေယာ ၁
ဝ႑ ၁
ဂႏၶ ၁
ရသ ၁
ၾသဇာ ၁
-------
စုစုေပါင္း ၈ ရွိေလသည္။
အားလံုးရဲ႕မ်က္နွာမ်ားကို သူေကာင္းစြာမွတ္မိသြား
သည္။ထိုအခိုက္မွာပဲ Customer ထံမွခြ်ဲခတ္သံတသံ
ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ျပီး ထီြဆိုေသာအသံနွင္႕အတူ
သူနွင္႕သူ႕အေပါင္းပါအခ်ိဳ႕၏ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕
ပဲ႕ထြက္ကာအမွိဳက္ပံုးထဲသို႕က်ေရာက္သြားခဲ႕သည္။
သူတပါးခတ္ထုတ္လိုက္တဲ႕သလိပ္ထဲမွာေတာင္ငါ႕
နာမည္မပါ ဆိုေသာကဗ်ာတပိုဒ္ကိုသူသတိရလိုက္
မိေသးသည္။ခုခ်ိန္မွာ သူ၏အာရံုတို႕ကအထူးထက္ျမက္
လာသည္ ။သူ၏အတိတ္ရုပ္ပံုကားခ်ပ္တို႕သည္ သူ႕
မ်က္စိေရွ႕တြင္ DVD ဆလိုက္ထိုးလ္ိုက္သလ္ို တခုခ်င္း
တခုခ်င္းပီျပင္စြာျပန္ေပၚလာခဲ႕သည္။ မိုးတိမ္တိုက္တခု
ကေလနွင္႕အတူလြင္႕ေမ်ာလာျပီးစိမ္းညိဳ႕ေတာင္တန္း
ၾကီးအေပၚျမားတန္မ်ားပမာထိုးစိုက္ခုန္ဆင္းလိုက္ၾက
သည္။သူကၾကီးမားျပန္႕ကားလွေသာနွစ္ရွည္သစ္ပင္အို
ၾကီး၏ထိပ္ဖ်ားပိုင္းသစ္ရြက္ၾကီးတရြက္ေပၚသို႕က်ခဲ႕ျပီး၊
ထိုမွတဆင္႕ေလ်ာက်လာျပန္ကာ သစ္ပင္ခြၾကားတြင္
တြယ္ကပ္ဖူးပြင္႕ေနေသာေရွ ြေရးသစ္ခြပြင္႕ေလးရဲ႕ပြင္႕
ခ်ပ္လွ ြာမ်ားအၾကား စီးဝင္သြားခဲ႕ျပန္သည္ ။မ်ားမၾကာမီ
မွာပဲ သူနွင္႕သဟဇာတျဖစ္သူမ်ားနွင္႕ေတြ႕ၾကံဳေပါင္းဖက္
မိၾကျပီး ......သူသည္တိမ္ျဖစ္လိုက္ ၊ မိုးေရစက္ျဖစ္
လိုက္၊ ေကာ္ဖီတခြက္ျဖစ္လိုက္ ၊ ေရခဲျဖစ္လိုက္ ၊ ဝီစကီ
ျဖစ္လိုက္၊သလိပ္ဖတ္ျဖစ္လိုက္ ....သူ၏ အတိတ္
သံသရာတို႕သည္သူမသိခ်င္မွသာရပ္တံ႕ေပေတာ႕မည္။
သူ၏အနာဂတ္ကေရာ ။ အရာရာကုိၾကိဳတင္ျပီးသူသိ
ေနခဲ႕ျပီျဖစ္သည္။ အဆံုးမဲ႕စၾကဝဠာဆိုတာေရာ ၊အကန္႕အသတ္မဲ႕ကာလဆိုတာေရာ ၊ အမည္နာမ
ပုဂၢိဳလ္ သတၲဝါ ၊ဝတၳဳ ပစၥည္း ၊သက္ရွိသက္မဲ႕အားလံုး
ေပါင္းလိုက္ေတာ႕ ၊အပိုအလိုမရွိ ကြက္တိ ။မေန႕က
လည္းသူတို႕ ဒီေန႕လည္းသူတို႕ မနက္ျဖန္လည္း
သူတို႕မွတပါး ......သူသိလိုက္ပါျပီ အတိတ္ဆိုတာေရာ
အနာဂတ္ဆိုတာကိုပါ သိစရာအေၾကာင္းယုတၲိကင္းမဲ႕
ေနျပီဆိုတာ ။

ညိဳျမေသြး

#story#observation
october 2014 နွင္းဆီျဖဴမဂၢဇင္း

သရုပ္ေဆာင္

ျမဴေတြပိတ္ဖံုးေနတဲ႕ လမ္းအဆံုးမွာ
လြတ္လပ္မွဳ တရားမွ်တမွဳနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳသာ ရွိေနမယ္ဆိုရင္
လူမိုက္နွင္းေတာတိုးတယ္ ဆုိုၾကမလား
ငါ လူမိုက္အျဖစ္ခံလိုက္မယ္

ညိဳျမေသြး