နေခြည်တယော
🍃🍃🚶🍃🍃🍃
ညက ဖွေးဖွေးသိမ့် က နံပြားသုံးချပ်ဝယ်ခဲ့ဖို့မှာထားလို့
မနက်စောစော "သန်းကြွယ်"
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကိုထွက်လာခဲ့တယ်။ရှင်လူကြီးအလုပ်နဲ့နီးတဲ့မြင်သာစျေးမှတ်တိုင်ရှေ့
"သန်းကြွယ်"က နံပြားကိုဖွေးတို့ ကြိုက်ကြတယ်။စားပွဲထိုးလေးတွေကို နံပြားအော်ဒါမှာထားတုန်း ရှင်လူ့ ရှေ့ကစားပွဲမှာ ကိုတင်ရီ တို့ ဝင်ထိုင်တာတွေ့ရတယ်။ကိုတင်ရီဆိုတာ တယော ကိုတင်ရီ ပါ။ရှင်လူ့ထက် ၁၀ နှစ်လောက်ကြီးမှာပေါ့။ရှင်လူက ဒီလ ၂၉ ရက်ဆို ၆၆ နှစ်ပြည့်ပြီ။သူက ၇၀
ကျော်ပါပြီ။ တယောကိုတင်ရီလို့ အနုပညာလောကမှာ ထင်ရှားသူမို့ ကိုတင်ရီ လို့ပဲရေးလိုက်ပါတယ်။သူ့ဘေးမှာ
သူနဲ့ မျက်နှာပေါက်ချင်းဆင်တဲ့ အသက် ၃၀ ကျော်လောက်
အမျိုးသမီးတယောက်ပါ ပါတယ်။ဟိုးတလောက တခေါက် ကြုံခဲ့တုန်းက နှုတ်မဆက်မိခဲ့။ဒီတခါတော့ ပက်ပင်းကြုံနေပြီမို့ "အကိုကြီး
နေကောင်းလား"လို့နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။တဆက်တည်း
"အကိုကြီးကတော့ ကျနော့ကို
မှတ်မိမှာမဟုတ်ဘူး၊ ၉၀ ခု
ရွေးကောက်ပွဲ အောင်နိုင်ရေး
ကိစ္စ တုန်းက အကိုကြီးနဲ့ဆုံဘူးတယ်"ဆိုတော့။ "ထိုင်ပါ..ဘာစားမလဲ"ဆိုပြီး ရှင်လူ့ကိုဖိတ်ခေါ်ပါတယ်။
"မစားတော့ဘူး အကိုကြီး၊
ကျနော် နံပြားလာဝယ် တာ"
ဆိုတော့ "လက်ဖက်ရည်လောက်တော့ သောက်သွားပါအုံး"ဆိုတာနဲ့ စားပွဲထိုးလေးကို
လက်ဖက်ရည် တခွက်မှာလိုက်ပါတယ်။
"အင်တာနက်ထဲ မှာတွေ့တယ်၊
အကိုကြီး ကလေးတွေကိုတယောသင်ပေးနေတာ"
"ဟုတ်တယ်၊ကလေး လူကြီးအရွယ်စုံ သင်တယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီမြင်သာထဲမှာပဲမဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ်၊စျေးအနောက်ဘက် ၄ လမ်း၊သုံးလွှာမှာ၊ 119"
"ဟုတ်ကဲ့.. သင်တန်းတက်ချင်သူရှိရင်ပြောပြလို့ရတာပေါ့"
အမှန်တော့ fb ပေါ်မှာ ကိုတင်ရီ
ကလေးတွေကိုသင်တန်းပေးနေတဲ့ပုံ တွေ့ပြီးကတည်းက
ရှင်လူကြီးစိတ်ဝင်စားနေတာ။
အကြောင်းကတော့ ဖွေးဖွေးသိမ့်ကိစ္စပဲ။ ဖွေးဖွေးသိမ့်ကို တယောသင်ပေးရင်ကောင်းမလား ရှင်လူကြီး စဥ်းစားနေတာကြာပြီ။
အရင်ကတော့ ဒီကလေးမကို
တိုက်ကွမ်ဒို သင်တန်းပို့ချင်ခဲ့တာ။ အခု ၅ နှစ်ကျော်လာတော့ဖွေးတယောက် လက်စွမ်း ခြေစွမ်းတွေပြလာတယ်။သူ့လက်သီးချက်တွေကြောင့် ရှင်လူကြီး မေးရိုးတွေလည်းကျိန်းနေပြီ။ဖွေးကို တိုက်ကွမ်ဒိုသာသင်ပေးလိုက်လို့ကတော့ ကိုယ့်သေတွင်းကိုယ်တူးသလိုဖြစ်နေမယ်။တယောသင်တာပဲကောင်းမယ်။
"အိမ်ရောင်းပြီး သားသမီးတွေကို အမွေခွဲပေးလိုက်ပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ခု သူနဲ့ပဲနေတယ်၊ ဒီနေရာ သိတ်တော့မကြိုက်ဘူး၊ နေရာပြောင်းရအုံးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့၊ အသက်ကြီးလာရင်
နေရာလည်း အရေးကြီးပါတယ်"
ဒီလိုနဲ့ အရင် ကိုတင်ရီနေခဲ့တဲ့ ၃ ရပ်ကွက်အကြောင်းကအစ၊
တောင်ဥက္ကလာထဲက ရပ်ကွက်တွေအကြောင်းပြောမိကြတယ်။နံပြားအော်ဒါသုံးချပ်ရောက်လာတော့ ဘေးက
အမျိုးသမီးက လက်ဦးအောင်
နံပြားဖိုးပေးလိုက်တယ်။ရှင်လူလည်း အားနာတာနဲ့ လက်ဖက်ရည်ဝိုင်းကျရင်အရင်ရှင်းနိုင်ဖို့ ပိုက်ဆံအိတ်ကို
စားပွဲပေါ်အသင့်တင်ထားလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့် တကယ်ရှင်းတော့ အရှင်းမခံဘူး။အကိုကြီး
ကိုတင်ရီတို့ကပဲအတင်း ရှင်းသွားတယ်။ရှင်လူလည်းအားနာနာနဲ့ မတ်တပ်ထရပ်လိုက် ရင်း
စိတ်ထဲက ဒီမိန်းကလေးဟာ သမီးအကြီးလား၊အငယ်လားသိချင်တာကြောင့် လက်ညွှန်ရင်း
"သမီးလား"မေးလိုက်တော့
"မိန်းမ"တဲ့
ရှင်လူ အရမ်းအားနာသွားမိတယ်။အမှန်တော့ မမေးသင့်တဲ့မေးခွန်း။ကိုယ်ကသားသမီးမရှိ တကောင်ကြွက်မို့ သူ့မှာဖေးမမယ့်အဖော်ပါတာ ဝမ်းသာပြီး မေးလိုက်မိတာ။
"သြော်...ဆောရီးနော်၊ မျက်နှာပေါက်ချင်းဆင်နေလို့၊
ကောင်းပါတယ်၊ ဘဝမှာ အဖော်ဆိုတာ လိုအပ်တာပဲ၊
ကျနော်တောင် အခြေခံ မရှိလို့၊
ရည်းစားပဲထားတယ်..ဟဲဟဲ"
ရှင်လူကြီးလည်း စကားတွေရောကောသောကောနဲ့ အရွှမ်းဖောက်သလိုလုပ်ပြီး ထလစ်လာခဲ့ရတယ်။ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်မှ တွေးတွေးပြီး ကိုတင်ရီတို့စုံဲတွဲကို အားနာနေမိတယ်။
ရှင်လူ့မမ ရှိစဥ်က လင်မယားနှစ်ယောက် မနက်တိုင်းလက်ဖက်ရည်ဆိုင်အတူထိုင်နေကျ အကျင့်ရှိတယ်။အဲဒါ
ရှင်လူ့ အဖေရှင်လူ့အိမ်မှာတပတ်လောက်လာနေတော့
မိန်းမကိုလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ခေါ်လို့မရတော့ဘူး။ပထမတော့ အကုန်အကျများမစိုးလို့နေခဲ့တာထင်တာ။နောက်..အဖေပြန်သွားမှ ဘဝင်မကျလို့ အတင်းချော့မော့မေးမှ အဖြစ်မှန်သိရတယ်။ ရှင်လူ့မမက ရှင်လူ့ထက် ၁၆နှစ်ကြီးတယ်။လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဒီသုံးယောက်အတူထိုင်ရင် ရှင်လူ့အဖေနဲ့သူနဲ့ကို ဘေးကလင်မယားထင်ပြီး၊ ရှင်လူ့ကိုသူတို့သားလို့အထင်ခံရမှာမမအဇမ်းအဇမ်းကြောက်ခဲ့တယ်။
အင်း..တကယ်တော့ တချို့ဘဝတွေဟာ သူ့ဟာနဲ့သူတော့ သာသာယာယာပဲ။ခုမနက်ခင်းလိုနေခြည် နွေးနွေးအောက်မှာ တောက်ပလို့ပေါ့။
ဘေးဘီက အထင်အမြင်တွေကြောင့် အကျည်းမတန်စေသင့်ဘူးလေ...
story#observation #shinlhu
No comments:
Post a Comment