ရွင္လူ ႀကီး "ဘာရယ္မဟုတ္ စာေ ျခာက္ရုပ္"ကို နိဂံုး ပိုင္းကစေရး ၿပီးေနာက္တခါနိဒါန္း တပုဒ္ ရယ္ ၊ ႏွစ္ပုဒ္ေရး ၿပီး ဆက္မေရး ျဖစ္။
က်န္းမာေရး မေကာင္းတာလည္းပါ ၊ စိတ္မပါတာလည္းပါ သေပါ့။ ဒီေန ့ေတာ့ စိတ္ခံစားမႈေလး နည္းနည္းလႈံ ့ေဆာ္လာလို ့ အပိုင္း(၁)ကို ေရးပါ့မယ္။
"ဘာရယ္မဟုတ္ စာေျခာက္ရုပ္"
အပိုင္း(၁)
စာေျခာက္ရုပ္ဆိုတာ အေကာင္လိုလို
ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ပင္ကိုယ္က ကိုက ပစၥည္း အတိုအစ
အေဟာင္း အ ျမင္း ေတြနဲ ့ Installation
လုပ္ တပ္ဆင္ထားတာမို ့ ေနြ မိုး ေဆာင္း ဥတုရာသီစက္ဝန္းေတြ အဖန္ဖန္လည္တာနဲ ့အမ်ွ
သူ ့ရဲ့ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ ၊အဆင္အယင္
ေတြကလည္း ၾကာေလ ၾကာေလ မြဲ ေျခာက္စုတ္ ျပတ္ေလပါပဲ။သူက အေကာင္မဟုတ္ ၊သူ့မွာ အသက္ဆိုတာမရိွ။ ဒါေပမယ့္ သူေနရတဲ့
လယ္ကြင္း သူ႔ရဲ့စပါးခင္း ႀကီးကေတာ့ သီးႏွံ
ၿမိဳင္ ၿမိဳင္ တယိုင္ယိုင္နဲ ့ ၿဖိဳးခိုင္ၫႊတ္အိေနပါတယ္။ သူက ဘာမွမလုပ္တဲ့တိုင္ စာကေလးေတြက သူ ့ကို ေၾကာက္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ရင္ထဲက
ႀကိတ္ ၿပီး မုန္းခ်င္ေတာင္ မုန္းေန ၾကမွာပါ။
ဟုတ္တယ္ေလ ေျမာက္ ျပန္ေလ
အေဝ႔ွခံရလို ့ သူ ့ လက္ သူ ့ေျခ သူ ့ကိုယ္လံုး
ႀကီး ယမ္းယမ္းေနတာကိုပဲ တရုတ္ကြန္ ျမဴနစ္ပါတီ ဥကၠဌ ႀကီး ေမာ္စီတုန္းရဲ ့ စာကေလးစစ္ဆင္ေရး ေနာက္ဆက္ စာဖမ္းပြဲလို ့မ်ား ထင္ ၾကေလမလားပဲ။
၁၉၅၈ ခုတုန္းကေပါ့ ဥကၠဌ ႀကီး ေမာ္ က ဘယ္လိုေတြး လဲဆိုေတာ့ စာကေလးလို ေကာက္ပဲသီးႏွံစားတဲ့ အေကာင္ပေလာင္ေတြနဲ႔ ေတာ့ ဒီတိုင္းျပည္ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ဘယ္ပညာ ရွင္နဲ႔မွလည္း မတိုင္ပင္ မေဆြးေႏြးဘဲ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ "စာကေလးသတ္ ကင္ပိန္း" ထလုပ္တယ္။ "ျခင္၊ ယင္၊ ႂကြက္နဲ႔ စာကေလး" ေလးမ်ိဳးကို သုတ္သင္ရမယ္ေပါ့။ တကယ္လုပ္ျဖစ္သြားတာက စာကေလးပဲ။ သူတြက္ပုံက ဒီလိုပါ။ စာကေလးတစ္ေကာင္ဟာ တစ္ႏွစ္ကို ေကာက္ပဲသီးႏွံ ၄.၅ ကီလိုဂရမ္ စားတယ္။ စာကေလး အေကာင္ တစ္သန္းကို သတ္နိုင္ရင္ လူ ေျခာက္ေသာင္းစားဖို့ က်န္မယ္။ေမာ္စီတုန္းဟာ အဲ့လိုေတြးၿပီး စာကေလးေတြကို လုံးဝမ်ိဳးျပဳတ္တဲ့အထိ ျပည္သူေတြကို သတ္ခိုင္းတာပါ။
အားလံုးသိ ၾကတဲ့အတိုင္း ေမာ္စီတုန္းဟာ ေ ဆးေရာင္စုံ ပိုစတာလွလွေလးေတြ သုံးၿပီး လူထုကို လွုံ႔ေဆာ္ပါတယ္။ လူထုႀကီးဟာ အိုးေတြသံပုံးေတြ တီးၿပီး ရပ္ကြက္ေတြထဲက ထြက္လာတယ္။ စာကေလးေတြကို ေျခာက္ထုတ္ ၾကတယ္။ စာကေလးေတြဟာ ပ်ံရလြန္းလို့ ေမာၿပီး က်ေသတဲ့အထိပဲ။ လူနဲ႔ စာကေလး တိုက္ပြဲမွာ တစ္ရက္တည္းကို အေကာင္ေရ သိန္းခ်ီ သတ္နိုင္ခဲ့တယ္။
ဒီကိစၥဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ အဲ့ကိစၥေၾကာင့္ပဲ စာကေလးေတြက ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ေကာင္ကို ဥကၠဌ ႀကီးထင္ ၿပီး မကပ္ရဲ ၾကတာထင္တာပဲ။ ေနာက္တခုကေတာ့ တခ်ိဳ ့နယ္ကလူေတြေပါ့ စာကေလးေတြကို ပိုက္နဲ ့ေထာင္ ၿပီးဖမ္း ၾကတယ္။ျပီးေတာ့ ဘာတဲ့ "စာကေလး ဂ်ိဳး
ေၾကာ္ ဆီထမင္းရယ္ 🎶 ရန္ကုန္မႏၲေလးခရီးသြားမယ္"ဆိုလား။ စာကေလးေတြ ဂ်ိဳးေတြကိုေၾကာ္ ၿပီး ဆီထမင္းနဲ ့စားဖို ့တြဲေရာင္း ၾကတယ္။တခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြကိုေတာ့ာ့ အရွင္အတိုင္းတန္ခိုး ႀကီးဘုရားေတြဆီပို ့ ၾကတယ္။ ျခင္း ႀကီးေတြနဲ႔ထၫ့္ ၿပီး ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျပဳလိုသူယ ၾတာ ေခ်လိုသူေတြကို ျပန္ေရာင္း ၾကတယ္။
အင္း စာေျခာက္ရုပ္ဟာ သူကဘာမွသာမဟုတ္တာ ဘဝအေတြ ့အ ႀကံဳေတြကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ ဆိုသလိုပါပဲ။
တခါတခါ ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းေတြ
သံ ၿပိဳင္ဆိုရင္း သူ ့ေရွ ့က ျဖတ္သန္းသြား ၾကတဲ့ အုပ္စုကေလးေတြကိုလည္း မ်က္စိတဆံုးေငးေမာေနမိေသးတယ္။
(အပိုင္း-၂ ေမ်ွာ္)
story#observation#shinlhu
No comments:
Post a Comment