SATIRE (သေရာ္စာ)
"ျမင္း ေဘာင္းဘီဝတ္ေပးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ"
--------------------------------
႐ွင္လူ (ဥပေဒ အတင္းျပဳသူ)
"စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ ဘာလဲဆရာ"
တပည့္ေက်ာ္ ပကိဏ္းလူ ရဲ႕ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ႐ွင္လူက သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္လိုက္မိတယ္။
"ဘာလဲကြ ပကိဏ္းရ၊ မင္း ဘာေတြေလ့လာေနျပန္ပလဲ"
"ဒီလိုပါဆရာ၊ က်ေနာ္ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ဆိုတာေတြ ဖတ္မိေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ သိသာတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြ မေတြ႔ရပဲ ဒံုရင္း ဒံုရင္း ဆိုသလိုျဖစ္ေနလို႔ ဟိုဆရာႀကီးေတြ ေအာ္ခဲ့သလို စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္လို႔လား ေတြးမိလို႔ပါ"
"အဲလယ္...ငါ့တပည့္ သံုးသပ္ခ်က္ေတြက အေတာ္ျမင့္ေနပါလား"
"ဆရာပဲ က်ေနာ့ကို စာမ်ားမ်ားမဖတ္လို႔ဆိုၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တာေလ၊ ဒါ့ေၾကာင့္က်ေနာ္လည္း ရတတ္သမ်ွေလးေတြ ႐ွာဖတ္ရတာေပါ့"
"ေအး...မင္းေတြးပံု ေကာင္းပါတယ္၊ မင္းတို႔လူငယ္ေတြ အဲလိုေတြးတတ္လာတာကပဲ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကာလ အတြက္ တြန္းအားေတြျဖစ္လာမွာပါ"
"ဟုတ္ ဆရာ၊ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ခုဆို သူမ်ားနည္းတူ မဟုတ္ေတာင္၊ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုယ္ အသင့္အတင့္အဆင္ေျပစျပဳသင့္ေနပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ သဘာဝေဘးဒဏ္အျပင္ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ ေတြေတာင္ပိုမ်ားလာၿပီး ဆင္းရဲၾကပ္တည္းမႈနဲ႔ ရာဇဝတ္မႈခင္းေတြပါ ပိုမ်ားလာေတာ့ တခုခုေတာ့လြဲေနသလား လို႔ပါ"
"အင္း...ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ ေဘးမေခ်ာ္သြားရေအာင္ မင္းသံုးသပ္တဲ့ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီိမိုကေရစီက ျပန္စရေအာင္"
"ဟုတ္..ဆရာ"
"တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ ကိုယ္တိုင္က ဒီမိုကေရစီရဲ႕ စည္းကမ္းေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတာပဲ လို႔ ငါေတြးမိတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"လက္႐ွိမွာေတာ့ မင္းေရာ ငါေရာ အားလံုးသိေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဟာ
Representative Democracy ပဲ။ အဲေတာ့ ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးပံုနမူနာေတြကို မင္းသိရေအာင္ ကမၻာ့ထိပ္တန္း ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးတႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ကို ပဲၾကည့္ရေအာင္"
"ဟုတ္..ဆရာ"
"အေမရိကဟာ ႏိုင္ငံႀကီး ႀကီးက်ယ္သေလာက္ Regulation ဆိုတဲ့ ဥပေဒေတြ၊ Restrictions ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကလည္းျပည္နယ္တခုနဲ႔တခု တူတာမဟုတ္ဘူး။ အဲ့လို မတူေတာ့ ဒီေလာက္ျပည္နယ္ေတြအမ်ားႀကီးကဟာကို မင္းအကုန္မသိႏိုင္ဘူး၊ ေအး..မင္းမသိေတာ့ က်ဴးလြန္မိၿပီး က်ေနာ္မသိလို႔ပါ ဆိုၿပီးဆင္ေျခေပးလို႔မရဘူး။ဥပမာ မင္းက အေမရိကမွာ သစ္ပင္တပင္ေပၚတက္မိတယ္ဆိုပါေတာ့၊ Landscaping license ဆိုတဲ့ ပါမစ္႐ွိရတယ္။ မ႐ွိရင္လိုင္စင္မဲ့သစ္ပင္ေပၚတက္မိတဲ့အတြက္ ဒဏ္ေငြ ၅၀၀ ပဲ။
"ဗုေဒၶါ.က်ေနာ္တို႔ ထင္ရာစိုင္းေဒသႀကီးမွာ ဒါမ်ိဳးတခါမွမၾကားဖူးဘူး၊အံၾသပ"
"ေအး...မင္းမွာ Fishing license မ႐ွိပဲ၊ ငါးသြားဖမ္းရင္ လာထား၊ ဒဏ္ေငြ ၈၀၀ပဲ။ဒါေပမယ့္ တျခား ပင္လယ္မ႐ွိတဲ့ ျပည္နယ္တခုက်ေတာ့ ေဝလငါးမဖမ္းရတဲ့၊ က်န္တဲ့ငါး မင္းႀကိဳက္သလိုဖမ္းခြင့္႐ွိတယ္"
"အမ္...တညိဳးႀကီးေနာ္"
"ေနာက္...တို႔ဗမာျပည္လို မိုးေကာင္းတဲ့ ဖေလာ္ရီဒါမွာ မိုးေရကို ခံယူစုေဆာင္းခြင့္မ႐ွိဘူး"
"ဗ်ာ...."
"ေအး..မိုးေရခံဖို႔ rain-harvesting license ဆိုတဲ့ လိုင္စင္႐ွိမွခံလို႔ရတယ္၊ မိုးေရဆိုတာ အမ်ားျပည္သူပိုင္တဲ့ public property ပဲ၊ ခြက္ေလး ပံုးေလးနဲ႔ သြားခံလို႔ကေတာ့ illegal act ပဲ"
"ဆရာ့ ဒီမိုကေရစီ ဥပေဒေတြ နားေထာင္ၿပီး က်ေနာ္ေတာ့ အာဏာ႐ွင္အဘ ေတြကို ျပန္ေတာင္လြမ္းခ်င္လာၿပီ၊ အဘေတြလက္ထက္ကဆို ဆႏၵျပတာကလြဲရင္ အကုန္လုပ္လို႔ရတယ္၊ အဲဒါမွ ဒီမိုကေရစီ အစစ္နဲ႔တူေသးေတာ့"
"ေနာက္ ျပည္နယ္တခုမွာေတာ့ ျမင္းကို လမ္းေပၚေခၚလာရင္ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ေပးရမယ္ တဲ့"
"ဟားဟား..အေတာ္ေနာက္တဲ့လူေတြပဲ"
"ေနာက္တာမဟုတ္ဘူး ကိုယ့္လူ၊ လူထု အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အႏွစ္သာရက ဒါပဲ၊ အမ်ားညီရင္ ဤကိုကြၽဲဖတ္ႏိုင္တယ္ကြ၊ အဲ့လိုဥပေဒကို လူထုက သူတို႔ဆႏၵအတိုင္းေရးဆြဲၿပီး သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လိုက္နာက်င့္သံုးရေတာ့ ကမၻာမွာ လတ္တေလာေခတ္စားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳပညာေရးနဲ႔အံကိုက္ပဲ၊
ေအး..တို႔ဆီမွာလည္း ဒီမိုကေရစီစံနစ္အသားက် လာခဲ့ရင္ (ေၾသာ္..ဥပေဒဆိုတာ ဘယ္အေမ့လင္ကမွ လာလုပ္ထားတာမဟုတ္ဘဲ ငါတို ့ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာပါလားလို႔ နားလည္လာလိမ့္မယ္)"
"အဲ့လိုေတြးေတာ့လည္း ေၾကနပ္စရာပဲဆရာေရ၊လႊတ္ေတာ္ထဲက ဥပေဒေတြဟာ ငါတို႔ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြပဲဆိုတဲ့ ယံုၾကည္စိတ္ေတြျဖစ္လာလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ပ ပကိဏ္းရာ၊ ဥပမာအားျဖင့္ေပါ့ကြာ ဤလႊ တ္ေတာ္သို႔တက္ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား အားလံုးသည္ ဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳထားေသာသတ္မွတ္ဝတ္စံုမွတပါး ေဘာင္းဘီ၊ စကတ္စသည္တို႔ကို ဝတ္ဆင္ျခင္းမ႐ွိေစရ"
"အမ္ ! ဘာဆိုင္လို႔လဲဆရာရဲ႕"
"ဆိုင္တာေပါ့ တပည့္ရာ၊ ျမင္းေတာင္ေဘာင္းဘီဝတ္ေပးႏိုင္ေသးရင္၊ လူေတြေဘာင္းဘီခြၽတ္ဖို႔ ဥပေဒဆိုတာလည္း စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီ ေပါ့ကြာ။
ရွင္လူ
story#observation#shinlhu
