Tuesday, November 25, 2025

story

တမဂ်တဖိုလ် ရလိုစိတ်
         😔😔😔😔😔

မနက်၁၁ နာရီ ဖွေးဖွေးသိမ့် တယောက် ကျူရှင်က ပြန်ရောက်လာလာချင်း သူတို့ အိမ်ရှေ ခန်းခုံပေါ်မှာ ဖုန်းထိုင်ပွတ်နေပေါ့။
             ရှင်လူ ကြီးက သူ့ရှေ့သွားပြီး ခုံလက်တန်းလေးကိုင် သူ့မျက်နှာလေးငုံ့ကြည့်တော့။
              "သွား...လာနဲ့"ဆို ပြီး ထအော်လေရဲ့
              "ဘာလဲ ၊ငါ နှောင့်ယှက်တာလည်းမဟုတ်ဘူး၊ ချစ်လို့ မျက်နှာလေး ကြည့်ချင်လို့လာတာကို ၊ဒီလောက်တောင် ဖြစ်နေ၊ တော် ပြီ နင့်ကို မချစ်တော့ဘူး ဘဒိတ်မှောက်လိုက် ပြီ"
                 သူငယ်ငယ်ကတည်းက ရှင်လူပြောတဲ့ သပိတ်မှောက် ဆိုတဲ့စကားကို သူကသူ့နားထဲ ကြားတဲ့အတိုင်း ဘဒိတ်မှောက်လို့ပြောလေ့ရှိလို့ သူရောရှင်လူပါ ဘဒိတ်မှောက်ပဲ ပြောနေကျပေါ့။ ရှင်လူက ပြောပြောဆို ဆို သူ့အခန်းကလှည့်ထွက်လာတော့ ဖွေးက ရှင်လူ့ဘက်လှည့် ကြည့်ရင်း "မှားပါတယ် ဆရာရယ်"တဲ့။
             အင်း...ရှင်လူနဲ့ ဖွေးကြားမှာ ကိုယ့်ဘက်ကမှားသွားရင် "မှားပါတယ် ဆရာရယ်"လို့
တောင်းပန်လိုက်ရင်ချက်ချင်း ကြေအေးရတဲ့ ထုံးစံ ရှိသမို့။
             "အေး..ဒါဆိုရင်တော့ ခွင့်လွှတ်လိုက်ပြီ၊ ဘဒိတ်မှောက်တော့ဘူး"
             ရှင်လူလည်း ကိုယ့်အခန်းပြန်လာ ပြီးဖုန်းပွတ်နေလိုက်တာ ဖုန်းဘက်ထီက ၂၀ အောက်ရောက် ပြီးနီလာတာနဲ့ ဖုန်းကို အားသွင်း ကြိုးတပ်ထား ပြီး ဒဂုန် ဦးစန်းငွေ ရဲ့ "နိဗ္ဗာန်စခန်းလက်တကမ်း "စာအုပ် ကောက်ဖတ်နေလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့စာဖတ်ရင်း ဘယ်အချိန် မှေးခနဲ ဖြစ်သွားတယ်မသိ။ ဆိုဖာ ကြီးပေါ် လက်နှစ်ဖက် နောက်မှီပေါ်တင်ရင်း ငိုက်မျဉ်းနေတုန်း
တစုံတယောက် လှန့်လိုက် လို့ ညာလက်နဲ့အလိုအလျောက်ရိုက်ချလိုက်တာ ဖွေးရဲ့ငိုသံ ကြားမှ သတိရ လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဖွေးကသူ့မျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ် ပြီးအော်ငိုနေလေရဲ့။
           "ဖြစ်ရလေ သမီးလေးရယ်၊ ရှင်လူက
 ယောင်တတ်လို့ပါ၊ ဘယ်နာသွားလဲ၊လာစမ်း"
            ဖွေးက သူ့ ညာမျက်စိအောက် နှာခေါင်းနား ကို ပွတ်နေတာကြောင့် ရှင်လူက တန်းပေါ်က တဘက်ယူ အာငွေ့ မှုတ် ပြီး ကြပ်ထုပ်ထိုးပေးနေမိတယ်။
             "တိတ် တိတ် သမီးလေး ၊ရှင်လူ့
အာငွေ့က တန်ခိုးရှိတယ်၊ အုံဖွ အုံဖွ ၊သမီးသက်သာသွားမှာ"
              ဖွေးက အငိုမရပ်၊ ရှင်လူ့ရင်ထဲ အတော်မကောင်း ဖြစ်သွားမိတယ်။ငယ်စဉ်ကတည်းက ခုလို ၇ နှစ်သမီးအရွယ် ဖြစ်လာတဲ့အထိ လက်နဲ့တောင်မရွယ်ခဲ့တဲ့ ကလေးကိုရိုက်လိုက်မိ ပြီ။
              "တိတ်တိတ် သမီးလေး၊ ရှင်လူ မုန့်ဝယ်ကြွေးမယ်၊ အန်တီမတင့် တို့ဆိုင်က သမီးဘာစားမလဲ"
              အတော်နာသွားပုံရတယ်။မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်ဆိုတာတောင် အငိုမတိတ်။ ရုတ်တရက် သူ အ ကြိုက်ဆုံးကို ရှင်လူ စဉ်းစားမိလိုက်တယ်။
            "လာလာ သမီးကြိုက်တဲ့ အာလူးကြော်ဘူး ဝယ်ကြွေးမယ်" ဆိုမှ ရုတ်တရက် အငိုရပ်သွားတယ်။ ဖွေးကို လက်ဆွဲထွက်လာတော့ ဖွေးက နောက်က မျက်ရည်သုတ်ရင်းထလိုက်လာတယ်။ Master အာလူးကြော် တဘူး
၁၆၀၀ တဲ့။ လကုန်ခါနီး ငွေ ပြတ်နေပေမယ့်
တတ်နိုင်ဘူး သမီးလေးအငိုတိတ်ဖို့က ဒီချိန်မှာ အရေး ကြီးဆုံး။
            ရှင်လူ ကြီးမှာ မကောင်းတဲ့ အကျင့်က အဲ့လို အိပ်ပျော်ချိန် ယောင်တတ်တာပဲ။
တ​လောက
ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ကိုယ့်အခန်း ပြန်အိပ်တုန်းကလည်း ဖွေးအမေ ငမိုးရိပ်က
ပြော ပြီးပြီ "ရှင်လူ ညက အိပ်မက်မက် ပြီး
မ ကြားဝံ့မနာသာတွေ ဆဲ ဆို ပြီး ဝုန်းဒိုင်း ကြဲနေတာပဲ"တဲ့။
             ဒေါသဟေတု ဆိုတာ ကြောက်စိတ်
အကုသိုလ်ပဲ။ရှင်လူ့
မသိစိတ်ထဲမှာ ဒီအကုသိုလ်တွေက ဘယ်လောက်များ ကိန်းအောင်းနေသလဲ မသိ။ ခုပဲ ကလေး
ကို ယောင် ပြီး ရိုက်မိခဲ့ ပြီ။ ဒါတွေ ပျောက်ကင်းဖို့က
တော့တနေ့က
FB ထဲ နာဖူးတဲ့ တရားတပုဒ်ထဲကလို တမဂ်တဖိုလ် ရမှပဲ ဒေါသကိလေသာတွေ ကို အ ပြီးတိုင်တားနိုင်မှာ။
              ဒီတခါလောက် နိဗ္ဗာန်စခန်းကို တက်လှမ်းလိုတဲ့စိတ်မျိုး တခါမှ မ ဖြစ်ဖူးဘူး။
story#observation#shinlhu


No comments:

Post a Comment