အမေပေးတဲ့စောင်လေးတထည်
~~~~~~~~~~~~~~~
ဒီစောင်ကလေးက နှစ်ပေါင်း ၅၀ ကျော်ခဲ့ပြီ။
မဟောင်းသေး ၊ မစုတ်နိုင်သေးတဲ့အပြင် ခုတိုင်သစ်
လွင် မွှေးမြလို့ နွေးထွေးဆဲ ။ အို မိတ်ဆွေ ဒီစောင်မျိုး
က ရှားတော့ရှားတယ်ဗျ။ ဒါပေမယ့် ကံကောင်းတဲ့ လူတွေတော့ ဒီလိုစောင်လေးမျိုး တထည်လောက်
စီရနိုင်ကြပါရဲ့။ အမေပေးလိုက်တဲ့စောင်ကလေးတထည်
ပေါ့ဗျာ။ အကြောင်းက ဒီလိုဗျ.....
အဲဒီညက လေတွေမိုးတွေက မစဲနိုင်။
မုဒုံ မော်လမြိုင် ကားလမ်းမနံဘေး ခရွန်းရှမ်းရွာဆိုတဲ့
ရွာလေးရဲ့ တောင်ဘက်အစွန်ဆုံး ကားလမ်းအနောက်
ခြမ်းမှာ သုံးဧကခွဲအကျယ်ရှိတဲ့ဒူးရင်းခြံကြီးတခု ရှိတယ်။
အဲဒီ ခြံကြီးရဲ့ အလည်မှာ ဓနိမိုး ထရံကာပြီး ကွမ်းသီပင်အသားနဲ့ ကြမ်းကိုခပ်စိပ်စိပ်ခင်းထားတဲ့
တဲအိမ်ပုပျပ်ပျပ်လေးထဲမှာ နီကျင်ကျင် ဒီဇယ်မီးခွက်
ကြီးကမှိ ုင်းတလူလူနဲ့ပေါ့ ။ မနက် ၄ နာရီကျော်ကျော်
မို့ မကြာခင် ရွာဦးကျောင်းက အုန်းမောင်းခေါက်
တော့မှာပါ ။ တညလုံးစွေနေတဲ့မိုးဟာ ခုမှပဲ စဲစပြုပါ
တော့တယ်။ အမေက ဖားအောက်စျေးမှာ သွားရောင်းဖို့
အတွက် စျေးဗန်းပြင်နေပါပြီ။မနေ့ညနေမှောင်လုလုက
ခူးဆွတ်ထားတဲ့ စံပယ်ပန်းတွေလည်း အမေ အိ်ပ်ယာ
ကအစောကြီးထပြီးသီထားတာမို့ လက်စသပ်လောက်ပါ
ပြီ။ တချက်တချက် လေအဝှေ့မှာ ဒူးရင်းရွက်တွေပေါ်
တင်နေတဲ့မိုးစက်များက ခေါင်မိုးပေါ်ကို တဖျောဖျော
ကျလာပါတယ်။ အဲဒီလေရမ်းလေးဝှေ့လိုက်ရင် အသည်း
ထဲစိမ့်အောင်အေးသမို့ အမေ့ စျေးဗန်းဘေး ဖျာကြမ်း
ပေါ်မှာကွေးနေတဲ့ မိမိက ဟိုဘက်ဒီဘက် လူးလှိမ့်ရင်း
တဟီးဟီး ညည်းမိတော့ အမေက `` သားရယ်
သိတ်ချမ်းနေရင် ကိုယ်ကို တစောင်းလေးကွေး ၊လက်
ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ဘုရားရှိခိုးသလိုပူးပြီး တံတောင်ဆစ်နှစ်ခု
ဒူးကြားညှပ်ပြီး အိပ်ကြည့်စမ်း ၊စောင်မရှိလည်းနွေးနွေး
လေးအိပ်လို့ရတယ် ´´။
အဲဒီအချိန်ကစလို့ ဘဝရဲ့ ထောင့်ချိုးအကွေ့
ခရီးလမ်းမများမှာ စောင်တထည်အတွက် မိမိစိတ်မှာ
မပူပင်တတ်တော့ပါ ။အမေ့စောင်လေးက အဖိုးထိုက်
တန်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ကတ္တီပါစောင် ၊လျှပ်စစ်စောင်တွေ
ထက် အဆပေါင်းများစွာ သာနေတယ်ဆိုတာကို
အမှတ်မထင်တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။ ။
ရှင်လူ
story#observation #shinlhu
No comments:
Post a Comment